به گزارش مشرق، حجت الاسلام و المسلمین حسین رحمانی سخنران و کارشناس مذهبی در گفت وگویی گفت: خاندان اهل بیت (ع) معروف به کرامت هستند و در زیارات با این عناوین می‌خوانیم؛ مثلا در زیارت جامعه کبیره، امام هادی (ع) می‌فرمایند «اُصولَ الکَرَم» به معنی «شما مصداق صفات کریمه هستید» و یا «سَجیَّتُکُمُ الکَرَم» به معنی «روش و مَنِش فطرت شما کرم است». علامه طباطبایی می‌فرماید، کریم یک واژه عربی است و در فارسی ما واژه‌ای که بتواند کلمه کرم را تعریف کند نداریم. مثلا بگویم کریم بخشنده است یا جوانمرد و شرافتمند و یا با عظمت است، عنوانی که مختص کریم باشد وجود ندارد که باز گو شود.

وی افزود: در ادامه علامه نتیجه گیری می‌کند و می‌فرماید «کریم یک صفت است، وقتی شخصی به کرامت می‌رسد یعنی ویژگی خاصی در او وجود دارد و آن هم این است که هیچ وقت زیر بار زور، ذلت، خواری و اهانت کسی نمی‌رود و همیشه در ناملایمات و جریانات جور محکم و استوار استقامت می‌کند؛ و همچنین نقطه مقابل کریم، اهانت است. همچنان خداوند در قرآن کریم سوره حج آیه ۱۸ می‌فرماید: «وَ مَنْ یُهِنِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ مُکْرِمٍ إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ ما یَشاءُ»؛ اگر کسی خدا به او کرامت ندهد پس چه کسی می‌خواهد به او کرامت دهد»؟ خداوند این دو واژه را در این آیه مقابل هم گذاشته است.

این کارشناس مذهبی در ادامه گفت: طبق عبارات «اقرأ و ربک الاکرم»، «ما غرک بربک الکریم»، خداوند به خودش  لقب کریم داده است و حتی پیامبر اکرم (ص) نیز فرمودند «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ»؛ من آمدم تا کرامات اخلاقی را در جامعه کامل و زیاد کنم. در یک کلام می‌توان گفت که تمام خوبی‌ها در مدار کانال کرامات جمع می‌شود.

وی اظهار کرد:حال که واژه کرامت و مقابل آن کلمه اهانت و خواری روشن شد، با نگاهی بر قرآن کنیم می‌بینیم که خداوند متعال خودش را بارها معرفی کرده است. در سوره توحید و یا سوره حشر خداوند می‌فرماید «السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبّارُ الْمُتَکَبِّرُ». اهل بیت (ع) هم خود را معرفی می‌کنند؛ امیر المومنین (ع) بارها در خطبه‌ها خود را معرفی و همچنین حضرت ابا عبدالله (ع)، نیز وقتی مروان حاکم قبلی و ولید والی دیگر مدینه به دستور یزید بن معاویه، امام را دعوت به بیعت می‌کند، حضرت در عین حالی که بیعت نمی‌کنند می‌فرمایند: شما می‌خواهید از من بیعت بگیرید، ولی ما خاندان را نمی‌شناسید فرمودند، «أَنّا أَهْلُ بَیْتِ الْکَرامَهِ، وَ مَعْدِنُ الرِّسالَهِ، وَ أَعْلامُ الحَقِّ». و یا وقتی در راه کوفه بودند، فرزدق بن غالب از شعرای معروف آن زمان، در راه با امام حسین (ع) برخورد می‌کند و رو به حضرت می‌گوید «شما چطور به مردم اعتماد می‌کنید در حالی که آن‌ها مسلم بن عقیل و پیروان او را کشتند و شهید کردند»، حضرت فرمودند: مسلم به سوی رَوح و رضوان خدا رهسپار شد و آنچه را که بر عهده داشت انجام داد، و آنچه را که برعهده ماست بر زمه ماست؛ و حضرت اشعاری را بیان میکنند که قسمتی از آن اشعار ترجمه اش این است؛ اگر چنین است که بدن‌های آدمیان برای مرگ آفریده و انشاء شده است، پس باید دانست که کشته شدن با شمشیر در راه خدا بسی برتر است‌.

حجت الاسلام رحمانی در پایان گفت: اولا کرامت امام حسین (ع) باعث شد که او حرف‌های یزید را که تمام مقدسات را تحت الشعاع قرار داده بود  قبول نکند و تا شهادت پیش برود و افراد مشتاق پرورگار عالم را با خونش متوجه کند و به دشمنان اسلام بفهماند که منش ما ذلت پذیر نیست. نکته دیگر کرامت و بخشندگی است که روزی امام حسین (ع) با اصحاب نشسته بودند؛ یکی از کنیزها آمد و گلی را به حضرت هدیه داد و حضرت در مقابل کار نیک او، کنیز را آزاد کرد. فورا اصحاب زبان به اعتراض بیان کردند و گفتند در مقابل یک شاخه گل ناچیز شما او را آزاد کردید، حضرت فرمودند او همه دارایش را داد و منش ما این گونه است.